Najlepszy krupnik świata

Uwielbiam polskie zupy - gęste, treściwe, z ziemniakami, burakami, kaszą, bogate rosoły, zupy mięsne albo te "na gwoździu" i niemal niemal wszystkie są moją domena w kuchni. Jest jednak taka jedna zupa, której nie gotuję wcale, bo najlepszy robi mój osobisty mauż i teściowa. To najlepszy na świecie krupnik, pełen warzyw i jęczmiennej kaszy, gotowany na wywarze drobiowym. Moje dzieci go uwielbiają!

Pamiętam spracowane, pomarszczone dłonie mojej babci. Babci, która lepiła pierogi w koronkową falbankę, wyrabiała ciasto na domowy makaron i smażyła najlepsze pączki. Moje dzieci z pewnością będą pamiętały babcię gotującą im najlepszy na świecie krupnik i udka kurczaka po zamojsku. Tymczasem posłuchajcie jak o "Grandma's Hands" śpiewa Bill Withers ..

Nie lubię krupniku. Nie potrafię uzasadnić dlaczego. Może moja mama nie robiła najlepszego? Może po prostu wolałam zabielany barszcz na gwoździu, szczawiową, ogórkową, pomidorową z ryżem, barszcz ukraiński, kapuśniak, grochową, że nie wspomnę o uwielbianym żurku. Krupnik jednak zawsze był be i tylko uprzejmość zmuszała mnie do zjedzenia talerza tej zupy, gdy jeździłam do teściów. No przecież jest tyle lepszych zup! Nawet "ciereczkowa", czyli kolejna "zupa na gwoździu" z zacierkami i cebulą była o niebo smaczniejsza.

Trochę ciężko mi było zrozumieć miłość moich dzieci do krupniku, no ale o wspomnieniach podniebienia, tęsknocie i babcinymi dłońmi przecież się nie dyskutuje. Może ta wyjątkowa tęsknota do krupniku wynikała z tego, że babcia mieszka dość daleko i jej najlepszy na świecie krupnik jadały dość rzadko, a co reglamentowane, kochamy przecież ciut bardziej?

Zupa - rytuał wczesnego dzieciństwa...

Może pokochały krupnik szczególną miłością jeszcze w czasach, gdy babcie zajmowały się naszymi dziećmi we wczesnych latach ich życia i dbały o ustanowione przeze mnie rytuały. Jednym z tych rytuałów było, żeby zupę podać dziecku ok 12:00, potem synowie i córka kładli się na ok 2 godzinną drzemkę, a dopiero po niej było podawane drugie danie obiadowe. Gdy jedna, czy druga babcia się nimi zajmowała, to gotowała m.in krupnik - prostą, polską, zwyczajną-niezwyczajną zupę.

W naszym domu od kilku lat krupnik gotuje mauż. Oczywiście nauczył się od własnej mamy, a że ja gotowania tej jednej zupy stanowczo odmawiam, tylko od niego zależy jak często dzieci ją będą jadły. No i czasem im robi te frajdę, że warzy gar krupniku. Wielki, ponad 4 litrowy! Zjadają talerze zupy z chlebem i zachwytom nie ma końca. A ja tylko patrzę, uśmiecham się i zachwycam się moją kanapką z bajobongo. Za krupnikiem wciąż nie przepadam i zdarza mi się zjeść skromny talerz wyłącznie przez grzeczność, alby kiedy nawet ziemniaków nie ma w domu, a oprócz krupniku tylko światło w lodówce.

Warzywa korzeniowe w naszym krupniku są starte na grubej tarce. Podobnie jak w ogórkowej, czy kapuśniaku.  Ten pomysł pochodzi z czasów wczesnego dzieciństwa naszych dzieci, które wyciągały z talerza każdy kawałek marchewki, czy pietruszki, starte warzywa zjadały zaś ze smakiem. I tak już pozostało, a zupa dzięki temu zabiegowi jest ciut gęściejsza i bardziej esencjonalna. Krupnik zazwyczaj gotujemy z jęczmienną kaszą perłową, jeśli jednak jej zabraknie, świetnie sprawdzi się pęczak. Najlepszy krupnik mojego mauża gotowany jest na wywarze ze skrzydeł indyczych i choć o smaku Wam nie opowiem, to pachnie pięknie!

Najlepszy krupnik

proporcje na ok 4 litrowy garnek

1 duże skrzydło indycze lub 2 podudzia i skrzydełko z kurczęcia

1,5 łyżeczki soli

łyżeczka ziaren pieprzu

4 ziarna ziela angielskiego

1 liść laurowy

2 duże marchewki

2 średnie pietruszki

1/2 korzenia selera

kawałek jasnej części pora

2-3 łyżeczki domowej vegety (mieszanki suszonych warzyw)

150-170g kaszy jęczmiennej perłowej

1 kg ziemniaków typ kulinarny A (sałatkowe)

1/3 pęczka natki pietruszki

Skrzydło indycze umyj, włóż do sporego garnka (ok 4 litrowego), dodaj sól, ziarna pieprzu i ziela angielskiego oraz liść laurowy. Zalej wodą do 3/4 wysokości garnka i gotuj ok 40 minut, aż mięso będzie zupełnie miękkie. Wówczas wyjmij skrzydła z wywaru, zdejmij skórę, obierz mięso z kości i pokrój je na drobniejsze kawałki, a następnie włóż z powrotem do zupy.

Marchew, pietruszkę i selera wyszoruj i zetrzyj na grubej tarce, dodaj do wywaru razem z umytym porem i przepłukaną na sicie kaszą i gotuj ok 10 minut. Dopraw zupę domową vegetą. 

W tym czasie obierz ziemniaki i pokrój w kostkę, dołóż je do zupy i gotuj całość do miękkości ziemniaków. Tuż przed podaniem dopraw zupę świeżo mielonym pieprzem i ewentualnie solą (raczej nie będzie potrzebna. Dodaj posiekaną natkę pietruszki. Podawaj zupę z dobrym pszennym chlebem. Ponoć jest wyśmienita, nawet najlepsza na świecie!