Churros na mroźny karnawał

Co Was rozgrzewa w takie mrrrroooźne zimowe dni? W nocy temperatura spadła u mnie na wsi aż do -28°C. Śniegu woków mamy tak akurat, w sam raz, chrzęści i skrzypi pod podeszwami - taką zimę to ja lubię :) 

W nadchodzący Tłusty Czwartek będzie u mnie kilka babeczek, biorą urlopy, uciekają z miasta, podrzucają rodzinie niedorosłe dzieci i od rana smażymy pączki. W tym roku będą z wiśniami i powidłami śliwkowymi - żadna z nas nie lubi nadzienia różanego (brrr tak "pachniały" perfumy mojej babci). Pączki to taka robota, że nie da się ich zrobić 5-6 sztuk, zawsze wychodzi więcej, a potem nie ma kto tego jeść, bo w przeciwieństwie do faworków, czerstwieją błyskawicznie i już nie są smaczne, a pracy przy nich w końcu sporo. Tym razem  umyśliłam sobie zatem kobiece darcie pierza* w pączkowo-karnawałowym klimacie. Jedna babeczka będzie siekała skórkę pomarańczową z sycylijskich pomarańczy, którą smażyłam i układałam w słoje przez cały grudzień i styczeń, druga ukręci lukier i będzie szprycować usmażone pączki konfiturami owocowymi. Na zmianę będziemy je smażyć tradycyjnie w smalcu, zejdzie nam się pewnie cały dzień. Po południu nasi maużowie zamiast stać w kolejkach do różnorakich cukierni, zabiorą dzieciaki ze szkół, przedszkoli i przyjadą do naszej "Cukierni Za Lasem" na jeszcze ciepłe domowe pączki, karnawałowe róże z konfiturą z wiśni, lekuchne, kruche jak chrust faworki i karafkę domowego ajerkoniaku. A potem będziemy popijać domowy kompot ze śliwek, oblizywać palce umazane lukrem i kieliszki po gęstym ajerkoniaku. Dzieci chyba tego dnia nie zjedzą kolacji :) Czekam już na Tłusty Czwartek i wspólne smażenie pączków, a tymczasem w karnawałowe weekendy smażę dla rodziny znacznie szybsze i mniej kłopotliwe hiszpańskie churros...

Hiszpania... zanim poznałam smak hiszpańskiej kuchni, z V piętra DSII na Żwirach, ze słuchawkami na uszach uciekałam do Madrytu, gubiłam się w soczystych dźwiękach trąbki Milesa Davisa...

Ta płyta - Siesta - jest dla mnie wyjątkowa, włączam ją późnym popołudniem, zamykam oczy i sączę hiszpańskie wino. Zmów uciekam myślami...  po chwili już czuję skwar hiszpańskiego słońca, rozgrzaną skórę i krople potu spływające po kręgosłupie. Dla mnie odlot!  

Posłuchajcie "Lost in Madrid II" Milesa Davisa.

A swoją drogą nigdy nie widziałam filmu, z którego pochodzi ta muzyka, ktoś z Was widział?

Hiszpańskie churros to smażone w głębokim tłuszczu podłużne ciasteczka lub racuchy z ciasta parzonego, które robi się podobnie jak to na eklery i profitrolki, tyle, że bez dodatku cukru w samym cieście. Churros można wykładać na rozgrzany olej łyżką (wtedy będą miały nierówne, poszarpane kształty) lub wyciskać szprycą z dość wąską końcówką wyciętą w kształt gwiazdki. Niektóre przepisy mówią o wyciskaniu z rękawa cukierniczego, ale ja nie mam tak małej końcówki do niego, by ciasteczka były ślicznymi prążkowanymi paseczkami. Te, które wyciskałam z rękawa były stanowczo zbyt grube, zatem jeśli macie szprycę cukierniczą, koniecznie usmażcie je w karnawale! 

Churros utrzymają świeżość ok 2-3 dni. Najbardziej lubię je posypane cynamonowym pudrem, ale można je też podawać z bardzo gęstym sosem czekoladowym z chilli, czy tak jak Dorota z Moich Wypieków - z dulce de leche. Z tym drugim nie próbowałam, ale czekolada moim zdaniem za bardzo dominuje smak tych pysznych i lekkich ciasteczek. W lutowym Magazynie Kuchnia są na okładce właśnie churros (te właśnie smazyłam),  ale przepis na sos na str 5 jest z błędem, zatem nie marnujcie aż litra (sic!) mleka i 1,5 tabliczki czekolady, z tego może wyjść napój czekoladowy do picia w kolorze kakaowym (zagęszczany mąką kukurydzianą), ale ratunku, nie będzie to sos czekoladowy jak na Kuchniowym zdjęciu!

na ok 60szt churros:

450g wody

150g masła

szczypta soli

400g mąki pszennej

1 łyżeczka ekstraktu wanilii

2 średnie jajka

olej do smażenia (ok 700ml)

100g drobnego pudru i 1 łyżeczka cynamonu - do posypywania

Zagotuj wodę z solą i masłem w średniej wielkości rondlu, zmniejsz płomień i wsyp przesianą mąkę. Ucieraj energicznie drewnianą łyżką, aż ciasto zacznie odstawać od ścianek garnka. Odstaw do lekkiego przestudzenia, następnie dodaj ekstrakt wanilii, wbij jajka i ucieraj rózgą (lub mikserem) do uzyskania lśniącego ciasta.

W szerokim garnku lub woku rozgrzej olej do temperatury ok 175-180°C i zmniejsz płomień do takiego poziomu, by temperatura tłuszczu nie rosła.

Ciasto przełóż do szprycy lub rękawa cukierniczego z końcówką w kształcie gęsto naciętej gwiazdki. Im węższa końcówka, tym ładniejsze będą churros i tym krócej będziesz je smażyć.

Wyciskaj jedna ręką ok 10cm paski ciasta pionowo nad gorącym olejem, gdy pasek ciasta ma już odpowiednią długość, odrywaj go palcami drugiej ręki i od razu wkładaj do tłuszczu. W zależności od wielkości naczynia, w którym smażysz, wkładaj po 6-8 kawałków ciasta, by temperatura oleju nie spadła zbyt gwałtownie a ciasteczka nie sklejały się. Smaż je ok 2-3 minut z każdej strony, aż będą lekko złote, ale nie brążowe. Najlepiej wykonaj próbę na 2-3 ciasteczkach - po usmażeniu przełam je widelcem, by sprawdzić, czy są usmażone w środku. Wyjmuj churros dwoma widelcami z oleju, lekko z tluszczu i układaj na tacach wyłożonych papierowymi ręcznikami. Po przestygnięciu oprószaj je pudrem wymieszanym z cynamonem i układaj na talerzu. 

Ponoć w Hiszpanii churros jada się na ciepło, jednak do ciepłych przywiera zbyt wiele cukru i nam bardziej smakowały na zimno, lekko cynamonowe bez żadnych sosów, ale z kubkiem gorącej czekolady na kozim mleku do picia, pycha!

Jeśli chcesz, przygotuj do churros gęsty i ostry chilli sos czekoladowy:

100g śmietanki kremówki 30% zagotuj na maleńkim ogniu  z przekrojoną papryczką chilli bez pestek. 

50g deserowej i 100g gorzkiej czekolady połam na cząstki, przełóż do miski. Usuń chilli i gorącą śmietanką zalej czekoladę. Pozostaw na kilka minut, a następnie dokładnie wymieszaj. Podawaj w miseczce obok churros. 

Smakowitego karnawału Wam życzę!

* "kobiece rytualne darcie pierza" - niegdyś kobiety i dziewczęta we własnym kilku pokoleniowym gronie siadywały do odzierania puchu  i chorągiewek od twardych stosin z gęsich piór. Spotkania te były okazją do rozmów, śpiewu i zabaw folklorystycznych, a kilkudniowe darcie pierza kończyło się "wyskubkiem", czyli poczęstunkiem lub zabawą jako formą zapłaty za pracę. Od kilku lat zapraszam do swojego domu kobiety - bliższe i dalsze - siadamy nad stosami pomidorów, łubiankami truskawek, skrzynkami węgierek, czy wiadrami ogórków i wspólnie robimy przetwory. Wspólna praca kobiet przy kuchennym stole zbliża, uspokaja i napełnia niezwykłą energią. Cząstki tej magii zamykamy w słoikach z powidłami, ogórkami dębowymi, czy laskowym pesto z suszonych pomidorów i każda z nas zabiera ją do swojego domu. Spotykamy się na "makaronowe darcie pierza", czyli wspólne robienie domowego tagliatelle i "karnawałowe darcie pierza", gdy wspólnie smażymy faworki, karnawałowe róże i ... kręcimy ajerkoniak. Jest cudnie, kobieco i twórczo. Ten klimat i urok można wywołać w domu otwierając słoiczek stojący na spiżarnianej półce, pudełko faworków, czy butelkę domowego trunku...Następnym razem wracają do mnie z siostrami, córkami i przyjaciółkami. Jest nam dobrze w tym kobiecym gronie...