Kolorowe, pyszne leczo

W latach 80-tych zdarzyło mi się jeździć do Bułgarii. Miałam wówczas niewiele lat i dopiero poznawałam świat - jakżeby inaczej - przez talerz również ;) To właśnie stamtąd wywodzi się moja miłość do jagnięciny,  kiftetów (czy kebabczetów), pysznego gęstego jogurtu i do papryki. W Polsce wówczas była czasami w sklepach papryka zielona, a inne kolory "trafiały się", a w Bułgarii na targu warzywnym stragany były pełne kolorów - kremowo-zielone, czarne, czerwone, fioletowe, żółte, pomarańczowe, brunatne i jeszcze papryka w mniejszych strąkach, ta najostrzejsza, która podkręcała smak wielu potraw. Jakże szaro-bury wydawał mi się świat kuchni polskiej. Leczo, czy też potrawę o zbliżonym rodowodzie pamiętam właśnie z Bułgarii. Zanim wyjechaliśmy mama zamykała w słoikach pyszne, pikantne danie i zdarzało nam się takie weki przywozić do domu. Od kilku lat uczę moje dzieci jadać leczo i idzie mi to coraz lepiej, chociaż wiem, że paprykę duszoną naprawdę polubią dopiero jako nastolatkowie.

Oglądaliście kiedyś film Gavina Hooda "Tsotsi"? film opowiada o młodocianych afrykańskich gangach i gettach, w których żyją. W 2005 roku film zdobył Oskara jako najlepszy film nieanglojęzyczny. Soundtrack z niego absolutnie fantastyczny! Pamiętam, że wyszłam z kina wypełniona energią afrykańskich dźwięków, mimo, iż sam film opowiada dość niełatwą historię. Z taką radością, jaką znajduję w przygotowywaniu leczo, kojarzy mi się bardzo energetyczny utwór Bonginkosi Dlamini vel Zola - "Zingu 7" - posłuchajcie...  ... klik...

Przygotowywanie leczo, czy to na najbliższy obiad, biesiadę z przyjaciółmi, czy do słoików na zimę zawsze napawa mnie radością. Lubię siekać do niego furę cebuli, kroić kolorowe strąki papryki i obierać pomidory ze skóry - to danie samo w sobie jest tak kolorowe, że aż pełne radości.

Rzadko zdarza mi się w domu robić leczo "na raz", na jeden obiad. Jak już buszuję po straganach to naprawdę ciężko się oprzeć kolorom, gatunkom papryki i kupuje, kupuję, aż pakuję do kosza ponad 6 kilo strąków i 4 kilo pomidorów. W sierpniu pojawiają się już pomidory lima, które oprócz tego, że są doskonałe do suszenia, idealnie właśnie smakują w leczo - są mięsiste, jędrne i niezbyt wodniste. Dokupuję jeszcze młoda cebulę i wędzony boczek. Z ogrodu przynoszę jeszcze pęk ziół i zabieram się do radosnego siekania. Bo w przygotowaniu leczo właśnie siekania i krojenia jest najwięcej, samo duszenie i smażenie trwa stosunkowo krótko.

Leczo absolutnie wyśmienite

4 kg pomidorów lima (lub 2,5 kilogramowa puszka pomidorów san marzano bez skórki)
2 kg młodej cebuli
ok 100-150ml oliwy z oliwek
ok 6 kg kolorowej papryki, z czego połowa to ta najjaśniejsza bladozielona, a druga połowa to papryka czerwona, zielona, brunatna, pomarańczowa i żółta
kilka strąków ostrej papryki, ale nie z gatunku malutkich papryczek, tylko też dużych strąków
ok 800g surowego wędzonego boczku (najlepszy będzie niezbyt tłusty) 
sól
pieprz
węgierska ostra pasta paprykowa w tubce
listki z małego pęczka tymianku

Pomidory sparz w misce z wrzątkiem, obierz ze skórki i usuń pestki. Pokrój na ósemki.

Cebulę pokrój w drobną kostkę i smaż na oliwie na niewielkim ogniu do lekkiego zezłocenia.

Paprykę umyj, usuń gniazda nasienne i pokrój w średniej grubości paseczki.

Gdy cebula już będzie złotawa, przełóż ją wraz z oliwą do ok 10 litrowego garnka i dodaj do niej paprykę. Wstaw na średni płomień i podsmażaj co chwilę mieszając przez ok 15 minut. 

W tym czasie odkrój z boczku skórę, pokrój go w plastry, potem w słupki i podsmaż na patelni bez tłuszczu do zrumienienia. Dodaj do papryki z cebulą i dokładnie wymieszaj.

Dodaj pomidory, zwiększ ogień i duś jeszcze 10 minut bez przykrycia. Dopraw potrawę pastą paprykową z tubki, solą, pieprzem i wrzuć listki tymianku oberwane z gałązek. Duś jeszcze ok 5 minut. Leczo powinno być wyczuwalnie pikantne, ale jeśli będziesz je podawać dzieciom, lepiej odłożyć dla nich część zanim doprawisz na bardzo ostro.

Jeśli chcesz leczo zachować na zimę, gorące przekładaj do wyparzonych w piekarniku suchych słoików i od razu zakręcaj. 

Leczo możesz podawać z bagietką, zarzucone rozmąconym jajkiem, dzieci lubią je z tartą mozzarellą, a jako danie obiadowe możesz podać je z ryżem.  Smacznego :0)