Puszyste, wilgotne babeczki marchewkowe

Znam taki gatunek dzieci, które przy uwielbieniu dla surowej marchewki, absolutnie nie znoszą jej w formie przetworzonej. Żadne surówki, czy to z jabłkiem, miodem, cynamonem, czy z kapustą kiszoną, nie wchodzą w grę. Marchewka duszona wywołuje "blee", a tę w klasycznej polskiej "sałatce jarzynowej" zjedzą pod warunkiem, że jest na tyle drobno pokrojona, by nie dało się jej z owej sałatki "wydłubać". Czasami dadzą się omamić "słoneczkami" w zupie, czy młodej kapuście, ale nic poza tym. I ja ten marchewkowstręt rozumiem! Głęboko szanuję i jestem pełna zrozumienia. Nie łapię tylko jak owe dzieci potrafią ją wcinać na surowo ;) a dziś piekę babeczki marchewkowe.

 

Na początku stycznia odkryłam Melissę Laveaux i tego samego dnia "wzięło mnie" na coś marchewkowego. Zanim poczytacie dalej, posłuchajcie jej Needle in the hay...  (klik na strzałeczce)

W szczenięcych latach marchewką można mnie było z domu wygonić. Żadne tam zupy marchewkowe, pure, czy inne formy znienawidzonego warzywa we mnie nie wchodziły.  Wybierałam zatem wersję "na surowo" i czym prędzej się marchwi pozbywałam. Na szczęście udało mi się mieć przez kilka lat całą serię chomików, świnek morskich tudzież innych gryzoni, które owo paskudztwo za mnie zjadały.

Mimo silnie zakorzenionego marchewkowstrętu, kilka lat temu, dałam się namówić na zjedzenie zupy marchewkowej - kremowej, gęstej, z lekką nutą pomarańczy, podawanej z jogurtem bałkańskim. Potem ktoś przemycił marchew w półmisku grillowanych warzyw - zjadłam chyba przez nieuwagę. I oto zaczęłam skłaniać się ku różnym formom jej podawania. Surowa wciąż imho nadaje się wyłącznie dla chomika tudzież dzieci z tej dziwnej rasy ;0)  A marchewka z kuminem i harissą, nawet całkiem mi posmakowała. Chyba najszybciej przyszło mi jednak uznać, iż surowa jest świetnym dodatkiem do różnego rodzaju ciast - dzięki swej naturalnej słodyczy, niezbyt intensywnemu smakowi i naturalnej zdolności zatrzymywania wilgoci. Dopiero po ciastach z marchewką wydarzyły się w mojej kuchni te z dodatkiem cukinii, buraków, czy batatów.

Bardzo często, wracając od dziadków, maleńtasy opowiadały o zachwycającym w smaku cieście marchewkowym, którymi babcia ich karmiła. Opowieści owe na tyle mnie zaintrygowały, że dałam się skusić na "kawałeczek na wynos", a potem sama zaczęłam je piec. Czasami w keksówce jako ciasto, ale najczęściej w formie babeczek w papilotkach, które tak świetnie pasują do lunchboxów i doskonale smakują na drugie śniadanie.

Babeczki są miękkie, wilgotne. Trzymane pod przykryciem przez wiele dni utrzymują świeżość i idealnie nadają się do mrożenia. Potem tylko kilka chwil na rozmrożenie w mikrofali i można wkładać do śniadaniowego pudełka.

Babeczki marchewkowe

z podanych proporcji wyjdzie ok 30szt sporych babeczek

4 jajka lub 3 podwójne
180g cukru*
łyżeczka ekstraktu wanilii
350g mąki
2 płaskie łyżeczki proszku do pieczenia

350g surowej marchewki startej na drobnej tarce
250g oleju
1/2 łyżeczki cynamonu
100g suszonych żurawin
60g migdałów w słupkach

Jajka utrzyj z cukrem i wanilią na puch. Miksując na wolnych obrotach, stopniowo dodawaj mąkę wymieszaną z proszkiem, na przemian z olejem i marchewką. Dodaj bakalie i lekko wymieszaj.
Przekładaj łyżką do foremek na babeczki wyłożonych papilotkami - do 3/4 wysokości. Piecz ok 15-20 minut w 180°C - do suchego patyczka, ale pilnuj, by nie przesuszyć.
Jeśli zamiast babeczek wolisz piec w formie, przełóż ciasto do blachy lub dwóch keksówek wyłożonych papierem do pieczenia i piecz ok 40-50 minut w 180°C - również sprawdzaj ciasto za pomocą patyczka.

Babeczki studź na kratce i gdy będą już zimne, posyp obficie pudrem. Ciasto możesz ozdobić lukrem albo wzorem z rozpuszczonej białej lub ciemnej czekolady - wg gustu. Ja po prostu posypuję pudrem.
Pycha!

* niegdyś piekłam je z 280g cukru, wg przepisu mamy, ale z czasem zmniejszyłam jego ilość