Fantastyczne carpaccio z borowików

No jeśli tak właśnie wygląda kuchnia belgijska, to ja ją kocham od już, od natychmiast, do na zawsze, do na wieki wieków! A jako, że nie odbyłam jeszcze podróży kulinarnej do Belgii, ani w czasie, ani w przestrzeni, chętnie zgadzam się na rozbudzanie mego zainteresowania tą właśnie kuchnią. Uprasza się o wybaczenie, dziś nie będę się rozpisywać jakoś szczególnie, dziś pozwalam sobie na mlaskanie, cmokanie i mruczenie z rozkoszy... kulinarnej rozkoszy na talerzu, która z Belgii przez pobliski las przywędrowała do nas dziś w porze lunchu - carpaccio z borowików.

Wczoraj maleńtasy znalazły dwa borowiki, dziś skuszeni pogodą i obietnicą grzybowej uczty, po śniadaniu wybraliśmy się na spacer do lasu, nazbierałam borowików, podgrzybków, były też maślaki, zajączki i kilka kurek. Zanim zaczniesz czytać dalej, koniecznie poczuj w jaki nastrój wprawiło nas dziś to carpaccio z lampką białego wina...(teraz niżej klik klik na strzałeczce)....

 Oczywiście jak zwykle miałam zamiar wszystko pokroić, udusić na maśle z czosnkiem i rozmarynem i rozkoszować się ze świeżą bagietką. Ale oto okazuje się, że gdy spróbujemy poznać Belgię w szczególności od kuchni, może ona nam podsunąć fantastyczne inspiracje, za które dziękuję autorce jednego z moich ulubionych blogów - Miss-Coco. A carpaccio?.... nic tylko miauczeć z zadowolenia... 

Mimo iż dopiero przed chwilą to carpaccio zamieściła na blogu Miss-Coco, musiałam je tu wrzucić, by nigdy nie zapomnieć do czego od dziś będę tęsknić przez cały rok, w oczekiwaniu na jesienne grzybobranie.

przepis cytuję za autorką    

Carpaccio z prawdziwków

Trochę rukoli, po jednym ładnym prawdziwku na osobę, przyprawy, trochę oliwy, najlepiej truflowej.

Prawdziwki – tylko świeże i młode, najładniejsze z całego koszyka okazy – ocieramy delikatnie zwilżoną ściereczką. Grzyby kroimy w cieniuteńkie plasterki, jak to zwykle na carpaccio. Talerze, na których chcemy podać carpaccio, smarujemy oliwą, najlepiej oliwą aromatyzowaną truflami. Układamy kilka listków rukoli, i potem na nich prawdziwki. Solimy, najlepiej solą fleur de sel (koniecznie!).  Potem świeżo mielony pieprz (ja dodałam jeszcze nieco pieprzu różowego). Delikatnie skrapiamy całość oliwą truflową i zawijamy talerze w folię. Wkładamy do lodówki, żeby się to wszystko przegryzło, jak to zwykło się mawiać, najlepiej na jakieś 40 minut, godzinkę. Podajemy z ciabattą lub bagietką do wycierania sosu z talerza.  

My nie mieliśmy cierpliwości czekać aż 40 minut, zatem carpaccio odpoczywało zaledwie 20 minut w temperaturze pokojowej. 

Najszlachetniejsze polskie grzyby podane całkiem na surowo a jedynie z rukolą i doskonałej jakości oliwą truflową rozpływają się w ustach. Koniecznie oprószyć je trzeba najlepszej jakości solą morską, taką jest własnie fleur de sel*, chociaż jesli jej nie masz, użyć mielonej soli morskiej gruboziarnistej. Powiadam wam - warte grzechu, warte wycieczki do lasu, warte lampki wina - obowiązkowe tej jesieni! .....mmmm... czysta rozkosz!

* Fleur de sel, czyli kwiat soli, to najdoskonalsza i najdroższa odmiana ręcznie zbieranej soli morskiej, nazywana tak ze względu na kształt jaki przybierają kryształki zbierające się na samym szczycie basenów solankowych, z których uzyskuje się sól morską. Fleur de sel należy przechowywać w szczelnych słoiczkach. Tę najcenniejszą produkuje się w Bretanii na słonych bagnach.