Idealne ciasto drożdżowe

Chciałabym, żeby naszym dzieciom i wnukom smak drożdżowego ciasta zawsze kojarzył się z niedzielą "u babci". Moja babcia piekła  drożdżowe strucle makowe, pyszne pączki i jagodzianki. Ale najlepsze ciasta drożdżowe jadałam u babci mojej koleżanki z podstawówki - puchate, lekuchne, pachnące wanilią. W środku były ogromne rodzynki, a na wierzchu cudnie chrupiąca warstwa kruszonki. Jak do niej przyjeżdżałam i akurat był dzień "placka drożdżowego", byłam wniebowzięta. Nieważne były zabawy, szalone pomysły, opowieści o niebieskich oczach pewnego bruneta. Duży kawałek ciepłego ciasta drożdżowego, szklanka zimnego mleka, okruchy kruszonki zbierane opuszkiem palca z talerzyka. I jeszcze moje maślane oczy mówiące " jeszcze jeszcze chociaż kawałeczek, w domu mnie nie karmią, dlatego jestem taka zabiedzona" ;0) Dlaczego nigdy nikt mnie nie pchnął w kierunku aktorstwa! Maślane oczka zawsze działały - wracałam do domu objedzona ciastem aż po uszy i marzyłam, by znów trafić na "drożdżową niedzielę" o koleżanki. 

Nie nauczyłam się piec placka drożdżowego w domu, swoje poszukiwania smaku z dzieciństwa rozpoczęłam, gdy urodziłam syna - już wtedy postanowiłam przygotowywać się do roli "mamy, a potem babci od ciasta drożdżowego". Znalezienie idealnego smaku  i sposobu na to ciasto nie były jednak łatwe - jeśli nie jesteś drożdżową czarownicą, trudno jest zapanować nad drożdżami - zawsze zresztą wydawało mi się niesamowite, że "toto" żyje i rośnie i samo decyduje co zrobi z mojej mieszanki mąki, żółtek i masła. Bardzo lubię ciasto drożdżowe Nellie Rubinstein, ale tak długo trzeba na nie czekać.... Kilka razy piekłam ciasto z przepisu "pani Krysi", ale też miało kilka etapów wzrastania. I co z tego, że pyszne - za długo trzeba czekać na efekt.

 

Niestety często tak mam, że jak jest chęć, nastrój tudzież "faza", musi być natentychmiast , bo ja "niecierplik" jestem - jak mi wpisała kiedyś znajoma dedykację w podarowanej książce: "Kiedy czegoś gorąco pragniesz, to cały świat działa  potajemnie, by udało ci się to osiągnać [Alchemik] - i żeby to nie trwało zbyt długo, bo jesteś niecierpliwa". Kiedy zatem znalazłam pomysł Margotki na rośnięcie ciasta, wiedziałam, że muszę spróbować. To idealny przepis dla niecierpliwców, dla leniuszków i tych, którzy chcą "już". I dla mnie :)

Upały na zewnątrz zelżały, chłodniejszy wiatr tak fajnie szumi w wysokich brzozach. I mimo czerwca nie miałam nastroju ani na truskawki, ani  na chłodną latte. Zachciało mi się drożdżowego placka z kruszonką i powidłami z czarnej porzeczki - z tym ciastem mam szansę zdobyć sprawność "babci" :)

Najłatwiejsze ciasto drożdżowe

50g świeżych drożdży

20g cukru

230g ciepłego mleka

4 żółtka

140g cukru

łyżeczka  ekstraktu wanilii

400g mąki

60g namoczonych i odciśniętych rodzynek

50g masła

kilka łyżek konfitury z czarnej porzeczki lub owoców - śliwki, maliny, jabłka

migdałowa kruszonka

60g mąki

40g pokruszonych na kasze migdałów

50g cukru demerara

50g zimnego masła

Rozgrzej piekarnik do 50°C. W półlitrowym naczyniu utrzyj drożdże z 20g cukru, aż staną się płynne - możesz zrobić to łyżką, ale najlepiej ręcznym mikserem z jednym wiertłem. Dodaj ciepłe mleko, wymieszaj i odstaw na ok 12-15 minut - drożdże mają wypełnić naczynie.

Składniki kruszonki rozgnieć widelcem lub palcami do uzyskania okruchów - takiej grubszej kaszy - i zostaw w miseczce.

W dużej misce utrzyj żółtka z pozostałym cukrem na biały kogel-mogel, dodaj wanilię, wyrośnięte drożdże i przesianą (koniecznie!) mąkę. Dosyp odciśnięte rodzynki i wymieszaj. Na końcu dodaj roztopione i schłodzone masło.

Ciasto od razu przełóż do formy, w której pędzie pieczone - ja używam prostokątnej 20x28cm wyłożonej papierem do pieczenia - wyłóż na nim konfiturę lub owoce i posyp całość kruszonką. Od razu wstaw na najniższą półkę rozgrzanego do 50°C piekarnika - na ok 25 minut - ciasto w tym czasie ładnie urośnie. Nie otwierając piekarnika, nastaw temperaturę na 165°C i piecz przez ok 25-30 minut - ja ustawiam pieczenie podwójny dół + góra.  A teraz jeszcze szklanka zimnego mleka lub kubek latte z cynamonem i niedzielne przedpołudnie się dopełni :)



Ciasto bardzo efektownie rośnie w formie z kominkiem.

Moja ma 24 cm średnicy. Wystarczy ją wysmarować masłem i ewentualnie wysypać bułką.

Dno staram się zawsze wyścielić papierem do pieczenia, by delikatne ciasto łatwiej odchodziło. Tu wersja z mirabelkami, które wreszcie po latach udało mi się zdobyć, a obok z jagodami i czarną porzeczką. Oba fantastyczne!