Sernik sweet cloudlet, czyli słodki obłok

Mogę zachwycać się amerykańskim brownie, uzależniać od angielskiej tarty cytrynowej z bezą, dać się poderwać na włoskie tiramisu, z lubością kruszyć skorupkę francuskiego creme brulee, czy kochać namiętnie w najróżniejszych wersjach galette, jednak nie ma większej miłości  niż moje uwielbienie do szarlotki i sernika. Polskie ciasta z jabłkami piekłam od kiedy skończyłam -naście lat, jednak pierwszy doskonały, lekki i puszysty sernik, upiekłam dopiero po 30stce, uwierzcie mi... jest najlepszy!

No jest obłędny sernik, jak miłość... "What is this thing called love?" ??? Be Webster, posłuchajcie

Bardzo, bardzo proszę się nie śmiać - z nazwy sernika "słodki obłok"... zaraz się wytłumaczę. Kiedyś wcale nie umiałam piec serników. Jak sernik to u mamy, albo jakiejś ciotki - te z cukierni za bardzo "perfumowane" dla mnie były. No i to już był czas, że trochę dzwoniłam łyżkami i mieszałam w garnkach. Ot weszło mi na ambicję - upiec sernik. Rozpytywałam mistrzynie sernikowe jak się zabrać do tego czorta jakim jest ciasto na bazie sera. A wymagań miałam co niemiara - nie miał być to sernik krakowski (ciężkawy, z rodzynkami i spodem, obowiązkową kratką i lukrem), ani amerykański (też nieco ściślejszy, często na słonawej Philadelphii), nie taki jak u mamy (dość lekki, ale na budyniu i z brzoskwiniami). Może trochę bardziej "wiedeński"? Miał być lekki wilgotny, puszysty - żeby go tak zjeść i nie poczuć wyrzutów sumienia... To miał być sernik "słodki obłok" albo zwyczajnie - najlepszy na świecie sernik domowy.

historyczne zdjęcie ostatecznej, doskonałej wersji sernika "słodki obłok" z 2006 roku!
jeszcze wówczas nie wpadłam na to, żeby przykrywać wierzch sernika w trakcie pieczenia, by ten pozostał jaśniutki

No i się zaczęło - jaki ser, kiedy jajka, jak te jajka, z pianą, czy bez, w jakiej kolejności, ucierać coś na parze, tfu nie nie nie.  Receptur zebrałam -naście, dobrych rad -dziesiąt. Kilka prób wykonałam, kilka bardzo udanych nawet, aż doszłam do ostatecznego przepisu, ale gdy tylko upiekłam tę właśnie wersję (październik 2006 roku!), wpadłam w bezbrzeżny zachwyt. Nad sobą, nad sernikiem, nad absolutnie wybitnymi umiejętnościami, które właśnie posiadłam i nikomu oddawać nie zamierzałam. Sernik był delikatny, lekuchny, puszysty. Bez spodu, kratki, lukru, czekolady - sauté. Natentychmiast zapisałam go w moim elektronicznym kajeciku ze wszelkimi ochami i achami i wskazówkami. Toć jeśli coś jest tak wybitne, to nie może ulecieć z dziurawej pamięci! A zapisałam sobie tak "...smakuje jak słodki obłok dryfujący na letnim niebie. Delikatnie rozpływa się w ustach pozwalając rozkoszować się każdym kęsem. Jeśli podasz go lekko podgrzany, goście nigdy nie zapomną tego niebiańskiego smaku".... i co Wy na to? no grafomania, że aż wstyd, ale od tej pory "w świat" (czyli do pichcących koleżanek) wysyłałam go pod tym właśnie tytułem "słodki obłok". I do dziś kilka z nich naprawdę się nim zachwyca. Zatem bardzo Was przepraszam, ale chyba już musi tak pozostać. Inaczej nigdy nie będę pamiętała, o który sernik chodzi.

Słodki obłok jest wilgotny, wcale nie za słodki, z zaledwie lekką nutą cytrynową, absolutnie przepyszny.  Ze wszystkich klasycznych pieczonych serników to zdecydowanie mój nr 1. Bardzo prosty do zrobienia. Spróbuj podać z sosem malinowym z podduszonych malin z łyżką demerary lub czekoladowym z czekolady deserowej ze śmietanką.Jaka wersja podania nie zostanie wybrana, pamiętaj proszę, by sos podać osobno w sosjerce do samodzielnego polewania. Sernik jest bardzo delikatny i błyskawicznie nasiąka.

Sernik słodki obłok

500 g twarogu President - albo innego, 3x mielonego, niesłonego, byle bardzo puszystego
250 g serka naturalnego Twój Smak
7 jaj
1/2 łyżeczki  ekstraktu wanilii
150g* drobnego cukru
skórka otarta z dwóch cytryn
2 łyżki mąki pszennej

Rozgrzej piekarnik do 170°C (bez termoobiegu)
Przygotuj okrągłą tortownicę z odpinanym bokiem (o średnicy ok. 24-26 cm) - wyłóż ją papierem do pieczenia (spód i boki). Wszystkie składniki powinny mieć temperaturę pokojową.

Żółtka ubij z połową cukru i cukrem waniliowym na puszysty, biały krem. Dodawaj stopniowo sery dalej ubijając. Białka  ubij z pozostałym cukrem na sztywną, lśniącą pianę i  wymieszaj ostrożnie z masą serową - najpierw 1/3 ubitej piany dodaj do masy serowej, potem dopiero wmieszaj pozostałą. Przesiej na wierzch mąkę, dodaj otartą skórkę i delikatnie wymieszaj. Przełóż puszystą masę ostrożnie do wyłożonej papierem tortownicy. Piecz w 170-180°C ok 50 min. Po 20 minutach warto przykryć od góry sernik folią aluminiową.
Zostaw sernik w uchylonym piekarniku i nie wcześniej niż po godzinie wyjmij z pieca. Odstaw do wystudzenia w temperaturze pokojowej, a gdy będzie chłodny przestaw do lodówki. Można go wyjąć z tortownicy i kroić najwcześniej po 3-4 godzinach, ale.... naprawdę warto czekać.

Uwagi: nie pokrywaj całości sernika żadnymi polewami. Jest tak delikatny i wilgotny, że każda zacznie wsiąkać od góry i zabarwi wnetrze. Posypuj pudrem tuż przed podaniem na stół - wcześniej zniknie. To naprawdę wilgotny sernik!  Jeśli chcesz go podać z sosem owocowym lub czekoladowym, dekoruj talerzyk wokół ciasta.

* na początku sernik piekłam ze 180g cukru, jednak z czasem zmniejszyłam ilość, mniej słodki nam bardziej smakuje...