Tarta ze szparagami i kozim twarożkiem

Parafrazując Kargula, czy tez młodego Pawlaka "jak na nie patrzę i patrzę i napatrzę się porządnie, to mnie taka złość bierze, że ich się odechciewa". A to dlatego, że lat temu jakieś może z dziesięć będzie raz, powtórzę RAZ postanowiłam coś ze szparagów zrobić. Okazały się łykowate, drewniane, bez smaku. Potem kilka razy w restauracjach wszelakich próbowałam, ale uprzedzenia brały górę nad doznaniami rzeczywistymi i nigdy nie poczułam szparagowego bluesa. Ale oto zmieniają się smaki - zapraszam na  tartę e szparagami i kozim twarożkiem.

Tej wiosny powiedziałam sobie DOŚĆ! miałam wyszperanych kilka przepisów, w tym na belgijską  zupę ze szparagami, kupiłam pęczek ślicznych, zielonych, cieniutkich szparagów i postanowiłam z nimi walczyć.  Myślę sobie "zobaczymy kto kogo wykończy" . Na pewnym zaprzyjaźnionym forum poprosiłam o wszelkie światłe wskazówki, nawet o tym, żeby "złapać za ogon czarnego kota" :) gdyby trzeba było. Na szczęście koty uratowane :)

I tak oto dostałam kilka światłych rad:

- zielonych szparagów się nie obiera, bo są szczupłe, delikatne i zdejmuje się z nich tylko takie "łuski" na całej długości oprócz główki

- jeśli zielony będzie gruby - nie kupować! znaczy będzie łykowaty i blee

- białe szparagi obiera się obieraczką do warzyw oprócz główki, zacząć poniżej i do do końca szparaga

- zarówno białe jak i zielone szparagi odłamujemy na końcu - to ponoć inteligentne warzywo - samo wie do którego miejsca jest twarde

- przy kupowaniu - główki muszą być zamknięte, a szparagi powinny przejść "kwicz test" - tzn trzeba potrzeć jednego o drugi i powinny właśnie "zakwiczeć"  wtedy wiadomo, że są bardzo świeże :0) - ta zasada bardzo mi się spodobała!

- gotować w osolonej wodzie z odrobiną cukru

- nie kupować importowanych szparagów i nie w supermarketach - najlepiej na bazarkach, byle były jak najświeższe

No to już byłam o niebo mądrzejsza. Jeszcze podejrzałam jak Witek Iwański robi porządek z zielonymi szparagami i ruszyłam do dzieła!

Umyśliłam sobie, że na pierwszy szparagowy ogień pójdzie tarta. Na tartę z  b.a.r.d.z.o   d.a.l.e.k.a miała przyjechać koleżanka, ale zmieniła plany. Jak dla mnie wystarczyła zatem jej mniejsza wersja - tartaletka na kruchym parmezanowym spodzie (bardzo go lubię) z nadzieniem z młodych zielonych szparagów, delikatnie dosmaczona kozim twarożkiem. Tarta była lekka i bardzo delikatna, a spód bardzo kruchy. Zdecydowanie do wielokrotnego powtórzenia zawsze w maju!

Tarta ze szparagami i kozim twarożkiem

250g mąki

szczypta soli

125g zimnego masła

50g startego parmezanu

1 jajko

szczypta posiekanego świeżego tymianku

1 małe jajko

łyżka twarożku koziego

łyżka śmietany

sól, pieprz

pomidorki koktajlowe

kilka młodych zielonych szparagów

100g startego parmezanu

Zagnieć szybko kruche ciasto parmezanowe, wyłóż nim formę na tartę lub tartaletki i odstaw do schłodzenia do lodówki na ok 30 minut. Podpiecz na jasno w temperaturze 180°C.
Odłam zdrewniałe końcówki szparagów i obierz łuski (jak na filmie powyżej). Do wysokiego rondla wlej wrzątek, dodaj nieco soli i łyżeczkę cukru, wstaw pionowo szparagi tak, by główki pozostały ponad wodą. Gotuj pod przykryciem ok 7 minut. Odcedź je i przelej zimną wodą.
Ugotowane szparagi wyłóż na podpieczony spód tarty i zalej masą jajeczną z kozim serkiem. Na wierzchu ułóż połówki pomidorków koktajlowych, posyp drobno startym parmezanem i piecz w nagrzanym do 180°C piekarniku ok 15-20 minut. Masa jajeczna powinna się mocno ściąć, ale nie zrumienić.